A przyjdzie taki czas

 

        A przyjdzie taki czas, że nie będzie ci się już chciało. Nie będzie ci się chciało nigdzie jechać, wyciągnąć roweru z piwnicy, by wybrać się na przejażdżkę, spotkać się z kolegami, by popieprzyć głupoty, wejść do sklepu, żeby coś kupić. Coś niepotrzebnego. Upitrasić coś smacznego do jedzenia, poczytać coś - niekoniecznie ambitnego, obejrzeć czegokolwiek w telewizji, nabazgrać coś na kartce papieru, lub wyklepać na klawiaturze.

Przyjdzie?

W związku z powyższym, co z tym czasem teraz: doceniać, nie doceniać, szanować, trwonić, marnować, roztrwonić, cenić, ignorować, szastać, tracić, lekcewaŻYĆ?

 

Komentarze

  1. Tadek...21 lutego 2021 07:04

    Nie przyjdzie, chyba że depresja ale nie mówimy o chorobie. Z wiekiem poznałem wielu ludzi którzy nie mogą choć bardzo by chcieli i rośnie tęsknota za już niedostępnymi aktywnościami. Ostatnio usłyszałem od osoby która od wielu lat nie korzysta że stoku narciarskiego ubolewanie że stoki jej zamknięto.
    Pytanie co z czasem- nie przejmować się gdy usłyszymy po spędzenia dnia w lesie czy nad wodą że zmarnowaliśmy czas bo nie mamy ani grzyba, ani ryby.
    Mogę sobie wyobrazić że tak mówiono do człowieka który wylegiwał się w wannie, albo patrzył w niebo a to jednak oni mogli krzyknąć "eureka " lub "poruszyć Ziemię "
    Odpowiedź: z czasu należy korzystać zależnie od ochoty.
    Mimo okoliczności optymistycznie pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Orneciak21 lutego 2021 10:23

    Bardzo zdroworozsądkowe podejście do sprawy. Za to Cię lubię !
    Pozdrawiam równie optymistycznie !

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Łapu-capu

  Tak łatwo jest oceniać innych, sam to, niestety, często czynię, dzielę na winnych i niewinnych: trzask-prask i mam już swą opinię.   Wewnętrzny prokurator – sędzia, chyba każdy z nas go w sobie ma. Tobie też czasem język swędział, by swój wyrok wydać w trymiga?   Warto dać sobie na wstrzymanie, ugryźć się w ten swędzący język, bo błyskawiczne ocenianie absmaku raczej nie oszczędzi.   Potem zostajesz z tą obstrukcją, niestety; tak to w życiu bywa – ani to cofnąć, ani upchnąć. Przydałaby się lewatywa
Czytaj więcej

,,Tu każdy kwiatek"

                           ,,Tu każdy kwiatek”       Wiersze można pisać o wszystkim co się na pióra grot nawinie. I o zielonym czterolistnym, i o szemraniu w Szczebrzeszynie.   O bohaterach coś napisać. Tylko skąd dziś brać tych herosów? Nie ma już Klossa, ni Małysza, kogo zaprzęgnąć do etosu?   Można z patosem i dostojnie, aż na cokołach spiż zajęczy, albo swobodnie, wręcz frywolnie tęskniących pań serduszka miękczyć.   Zośka tu nigdy już nie wróci, tam, na obczyźnie – wyszła za mąż. Bard żaden jej nie zbałamuci. Bo Sofie jest dziś wielką damą.
Czytaj więcej

Panie Stachura

  Jeśli ona taka prosta – to wszystkiego najlepszego! Ja już nie chcę żadnych rozstań,   raczej wolę coś swojskiego.   Ja nie wyjdę na przestworza, nie napiszę super wiersza, lecz wyjść mogę na bezdroża by posłuchać nocą świerszcza.   Nie zamienię nocy smutnej w żaden nowy dzionek jasny, to byłoby zbyt okrutne – budzić ludzi po dwunastej.   Nie tam – w Meksyku, w Monterrey chcę z wykrzywiona gębą trwać, tu w kochanej Ornecie mej wolę w teatrach obu grać.   Spokój tu i dobrze mi z tym. Potrafię też być cierpliwy. Może i ja zobaczę dym Twej Białej Lokomotywy.
Czytaj więcej